Ένα κάστρο –οχυρό ενός ολόκληρου οικισμού, το κάστρο της Αντιμάχειας «έλεγχε» το πέρασμα μεταξύ της Κω και της Νισύρου, ένα από τα πλέον πολυσύχναστα εμπορικά περάσματα της εποχής.
Τα κτίρια που εντοπίζονται μέσα στο κάστρο αλλά και το μέγεθός του επιβεβαιώνει πως δεν πρόκειται για ένα ακόμη κάστρο αλλά για έναν οικισμό καλά οχυρωμένο που άντεξε στις επιθέσεις και στο χρόνο. Με έκταση 26.250 τ.μ. και περίμετρο τειχών 970μ., το κάστρο οικοδομήθηκε σε έξι διαφορετικές φάσεις επί Μάγιστρων H. de Villeneuve (1319-1346), P. d’ Aubusson (1476-1503), F. del Carretto (1513-1521) και μεταξύ του 16ου και του 19ου αι., την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Μέσα στο κάστρο, εκτός από το οικόσημο του Μεγάλου Μάγιστρου P. d’ Aubusson μαζί με αυτό του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη σώζονται οι εκκλησίες της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Νικολάου. Κύρια «αποστολή» του κάστρου της Αντιμάχειας ήταν η προστασία των κατοίκων του αλλά και των κατοίκων των γειτονικών οικισμών και της Νερατζιάς, της πρώτης πρωτεύουσας του νησιού. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ιστορίας του το κάστρο χρησιμοποιήθηκε και για τη φυλάκιση των Ιπποτών που κρίνονταν ένοχοι για υπέρβαση καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας.
Σταθμός στην ιστορία του στάθηκε η «αντοχή» του στην πολιορκία των Τούρκων το 1457, όπου σώθηκαν 25.000 πολιορκούμενοι με τους πολιορκητές να αποχωρούν κατακαίγοντας το νησί.
Ο καταστροφικός σεισμός του 1493 κατεδάφισε το κάστρο που επισκευάσθηκε και ίσως και επεκτάθηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες.